Russische componisten delen graag het emotionele spectrum op zijn allerbreedst met het publiek. In zijn sprankelende Rococovariaties toont Tsjajkovski alle mogelijkheden van de cello, en roept hij zo een waaier aan gevoelens op. Een ideale opportuniteit voor solist Pablo Ferrández om zijn toverkunsten boven te halen. De naam van Rachmaninov is dan weer onlosmakelijk verbonden met de piano, maar ook als dirigent en componist blonk hij uit. Door zijn tijd te verdelen tussen concerteren, dirigeren en componeren, vreesde Rachmaninov dat hij zichzelf misschien wel was voorbijgelopen: ‘Ik heb op drie paarden gewed! Kan ik er zeker van zijn dat er eentje van wint?’ Met zijn bloedmooie Tweede symfonie, overvloedig doorspekt met melancholie en pathetiek, bewijst Rachmaninov dat hij de poëzie van zijn beroemde pianoconcerto’s perfect vertaalt naar zijn symfonische oeuvre.
Elim Chan - dirigent
Pablo Ferrández - cello